भारतातली सगळ्यात प्रसिद्ध कांस्य हस्तकला म्हणजे प्राचीन नटराजाची (नृत्याच्या मुद्रेत भगवान शंकर)मूर्ती होय. पण केरळमध्ये कांस्य (बेल मेटल किंगन मेटल) जे ओडू म्हणून ओळखले जाते ते छोटी किंवा मोठी भांडी, दिवे इत्यादी बनविण्यासाठी वापरले जाते. वेगवेगळ्या आकारांचे किंवा आकारमानांचे मोठे वातींचे दिवे जसे नीलविलाक्कु, थूक्कुविलक्कु-लटकणारे दिवे इत्यादी प्रत्येक घरात वापरले जातात.

वलकन्नडी (पिसे लावलेला आरसा) हे समृद्धीची देवता लक्ष्मीचे प्रतीक आहे. अन्य पूजेचे सामग्री जसे किंडी (विशि्ष्ट आकाराचे छिद्र असलेले तोटीयुक्त पाण्याचे भांडे), उरुलि (रुंद उथळ जेवण करण्य़ाचे भांडे), थट्टु (थाळ्या) इत्यादी. कांस्य वस्तूंची अजोड उदाहरणे आहेत. ह्यापैकी बर्‍याचशा आता फक्त संग्राह्य वस्तू म्हणून क्युरिओ शॉपमध्ये उपलब्ध आहेत. अशा खर्‍या वस्तू बर्‍याच महाग असतात. कधीकाळी ओडु भांड्यांनी सजलेल्या मल्याळी स्वयंपाकघरात आता त्यांची जागा स्टेनलेस स्टील, अ‍ॅल्युमिनियम, सिरॅमिक आणि काचेच्या भांड्यांनी घेतलेली दिसते.

पण आजही विधीपूर्ण आणि धार्मिक प्रसंगांच्यावेळी ओडू भांडी वापरली जातात. उरुली बनविण्यासाठी बर्‍याचदा वेगवेगळ्या प्रकारचे कांस्य (वेल्लोडु) वापरले जाते आणि ह्यात मिश्रधातूच्या रूपात जस्ताचे मिश्रण अधिक असते. 

ओडुचे कास्टिंग जास्तकरून उत्तरी केरळमध्ये केले जाते. उत्तरी केरळमध्ये असलेल्या कन्नूरमधील पयन्नूर आणि कुन्हिमंगलम, त्रिशूरमधील इरिंजलकुडा, पलक्क्ड मधील पलिप्पुरम सारखी ठिकाणे आणि दक्षिणेकडच्या अलप्पुझा जिल्ह्यातल्या आरन्मुला आणि मान्नारमध्ये कांस्य कास्टिंगची अनेक केंद्रे आहेत.